Merhum Hz. Ayetullah Üstad Saadeterver'in dostlarından ve Allah yolu yolcularından birine yazdığı irfanî mektubu.
Bismih-i Teala
Fedan Olayım!
Size ve yoldaki dostlarıma olan büyük muhabbetimden dolayı, Allah'a suluk yolunda salik için faydalı olacak şeyleri tezekkür babından hatırlatmayı gerekli gördüm. Dikkate alındığı takdirde yüz yıllık yol, bir yılda kat edilir inşallah.
1. İlk ve en önemlisi farzların yapılması, haram ve günahların terk edilmesidir. Ondan sonra imkan ölçüsünde müstehapların yerine getirilmesi ve mekruhların terk edilmesi gerekir. Müstehaplardan gece namazına ve sabah ezanından önce uyanmaya çok fazla önem vermeli, aynı şekilde namazları ilk vaktinde kılmak, Kur'an okumak ve Resulullah ile Ehlibeyt’ine tevessül etmek.
2. Üstadın gerekliliği ve onun dediklerini yerine getirmek, hal, söz ve göreceği müşahede ve hatta gördüğü rüyaları bile ona söylemek ve üstadın görüşünün mukabilinde görüş bildirmemek.
3. Her işte ifrat ve tefritten sakınmak. (Aşırıya kaçmamak, geri kalmamak)
4. Dikkati ve hisleri dağıtacak konuşmalardan ve yine eylem ve söylemlerine dikkat etmeyen arkadaşlardan uzak durmak.
5. Murakabe ehli yol arkadaşı ile git gelin olması ve samimiyet çok iyidir.
6. Dünya ehli, yemek, uyumak ve her şeyin daha iyisini elde etme dışında bir çabası olmayanlarla git gel zararlıdır, ancak zaruret miktarı kadar olmalıdır.
7. Salikin tek derdi kendi olmalı ve onun için uğraşmalıdır. Ömrünü onun bunun arkası sıra edeceği sözlerle –gıybet olmasa bile- geçirmemeli, faydasız ve gereksiz sözlerden kaçınmalıdır.
8. Sukut ve sessizliği kendisine şiar edinmelidir; ancak ihtiyaç miktarı kadar olmalıdır. Zira sürçmelerin çoğunun sebebi dildir.
9. Nefsani arzu ve isteklerden –mümkün olduğunca - sakınmalıdır.
10. İyice düşünmeden asla bir işe girişmemelidir; üstad ve yolarkadaşlarına danışmak da çok önemlidir.
11. Salik, başına gelen işleri, itminan merhalesine yetişine kadar üstadı dışında başka birilerine söylemekten kaçınmalıdır.
12. Allah'ın kulları hakkında kötümserlikten sakınmalı, kendisini ıslah düşüncesine adamalı ve kendisindeki eksiklikler üzerinde titizce durmalıdır ki böylelikle başkalarının ayıpları nazarına gelmemiş olsun. Elbette emri bil maruf ve nahyi anil münker konusu başka bir konudur.
13. Tüm mücahide ve zahmetler, ruhun güçlenmesi ve nefsin bu madde aleminden kopması hedefiyle olduğundan; onun güçlenmesi için çaba sarf edilmelidir. Onun güçlenmesinin yolu ise zikredilen konulara imkan ölçüsünde önem vermekten geçer. İhtiyaç dışındaki maddî yönlerin güçlenmesinden sakınmak gerekir.
Not: Merhum Ayetullah Saadetperver'in bu 13 nasihati ve İlahî seyr yolunda dikkat edilmesi gerekenler, yine Üstad'ın kıymetli öğrencilerinden Hüccetu'l-İslam M.Cevad Veziriferd tarafından genişçe açıklanmış ve bir kitap halinde yayınlanmıştır. Yüce Allah'ın inayeti ile en kısa zamanda Türkçe olarak sizlerle paylaşılacaktır.
تصدّقت شوم!
نظر به محّبت دیرینه که با شما و دوستان هم طریق خود دارم ، لازم دانستم اموری که در سلوک الی الله به نفع سالک است ، تذکّر دهم؛ در صورت مراعات ره صد ساله ، یک ساله طی شود ان شاالله.
* فعل واجبات و ترک محّرمات ، پس از آن انجام مستحبات را حتّی المقدور به جای آورد و ترک مکروهات کند . از مستحّبات ، نماز شب و بیداری قبل از اذان صبح را بسیار اهمیت دهد، همچنین نماز ائل وقت ، قرائت قرآن وتوسل به رسول – صلّی الله علیه و آله وسلّم – و اولادش – علیهم السّلام – را ترک نکند.
* ملازمت استاد و عمل به گفتار ایشان ، و ذکر حالات و مقالات و مشاهداتی که پیش می آید؛ بلکه اگر خوابی هم باشد بگوید، و اظهار نظر نکردن در نظر استاد.
* از افراط و تفریط در هر امری، احراز جوید.
* از استماع سخن هایی که تفرقه حواس می آورد، همچنین از مراوده با اشخاص بی موالات در گفتار و رفتار – اگر چه سالک باشد-باید احراز جست.
* مراوده با سالکِ مراقب، بسیار خوب است، ولی اگر صاحب عقاید خاصّ باشد، نسبت به امور سلوکی، نباید جز به آنکه استادش دستور می دهد،متوجه باشد؛ زیرا ایجاد تفرقه میکند.
* با اهل دنیاو کسانی که جز همّ خوردن و خوابیدن و بهسر این و آن زدن همّی ندارند، مراوده مضِّر است مگر به قدر ضرورت.
* سالک باید همّ خود را صرف خود کند و به خود بپردازد، عمر خود را به گفتار در عقب این آن – اگرچه غیبت نباشد –نگذارند، از سخنان بی فایده احراز جوید.
* سکوت را شعار خود قرار دهد مگر به قدر احتیاج؛ زیرا بیشتر لغزش ها، سببش زبان است.
* از خواهش های نفسانی – حتّیالمقدور و مع التشخیص – احتراز جوید، در هر امری و با سرکشی نفس استخاره کند که لااقل مرجّحی برای فعلش پیدا شود.
* داخل هر کار و عملی ، بدون تامل – اگر چه مدّتی طول کشد- نشود، و مشورت با استاد و دوستان سالک هم بسیار لازم است.
* اموری که برای سالک پیش می آید، از گفتن به غیر استاد، باید احتراز کند تا زمانی که نفس او به مرحله اطمینان نرسده است.
* از بدبینی نسبت به عبد خدا باید احتراز جست و به فکر اصلاح خود افتاد، و موشکاف در خود شد تا عیوب دیگران، در نظر نیاید. البته مساله ی امر به معروف و نهی از منکر مطلب دیگری است.
* چون تمام مجاهدات و زحمات برای آن است که روح تقویت شود و نفس از این عالم طبیعت انقطاع پیدا کند؛ لذا در تقویت آن باید کوشیدو تقویتش آن است که به امور مذکوره اهمیت داده شود، به قدر امکان ، و از تقویت جهات مادّی،بیش از مایحتاج، بپرهیزد.