Ayetullah Muhammet Taki Amuli şöyle anlatıyor: Ayetullah Gazi Tabatabai'nin fıkıh derslerine katılıyordum. Çok soğuk bir gündü. İyi hatırlıyorum… Üstada “Bazı kimseler hakkında Kuranı Kerim okurken kalp gözlerinin açılıp gayb alemini gördükleri söyleniyor. Oysa biz Kuran okurken bu tür şeyler vuku bulmuyor. Bunun sebebi nedir?” diye sordum. Merhum Üstat Gazi, bir süre yüzüme baktıktan sonra “Evet! Onlar Kuran’ı büyük bir saygıyla okurlar: Kıbleye doğru… ayakta durarak, kulluğun gerektirdiği gibi başlarını örtmeyip açık bırakır ve Allah’ın kelamını iki elleriyle yukarı kaldırırlar. Onlar bütün varlıklarıyla okudukları şeye teveccüh ederler. Ve karşılarında kim olduğunun tam olarak farkındadırlar. Peki ya sen! Sen Kuran okurken, o kadar yerinden kayıyor ve yayıla yayıla okuyorsun ki neredeyse çenen rahleden de aşağıda oluyor. Sonrasında Kuran’ı yere koyup okumaya devam ediyorsun!” dedi. “Gerçekten de ben böyle Kur'an okuyor ve dikkatimi daha çok, tilavet etmeye veriyordum. Sanki Üstat Gazi beni Kuran okurken görmüş gibiydi... Bu olaydan sonra tüm varlığımla üstada sarıldım ve özel derslerini yakından takip etmeye başladım”.