Günah bir iç çöküntü, bir terslik ve fıtratla zıtlaşmadır. Günaha giren kimse, kendisini vicdani azaplara bırakmış bir talihsiz ve bütün ruhi meleke ve kabiliyetlerini şeytana teslim etmiş bir zavallıdır. Bir de o günahı işlemeye devam ederse, bütün ipi elden kaçırır ve artık ne bir irade, ne bir direnme, ne de kendini yenilemeye mecali kalır.

Günah, insana bahşedilen bilumum istidat ve yüce duyguları söndüren bir fırtına ve manevi hayatı çepeçevre saran zehirli bir dumandır. Bu fırtınaya maruz kalan kurur; bu zehirli havayı teneffüs eden de ölür.

Günah, aheste aheste insanın içine eser ve nefsi, bir meltem okşayışıyla okşayarak, onun gönlüne taht kurar. Sonra da, insanın duygularını öylesine baskı altına alır ki, gayri ondan kurtulmak, kuvvetli bir azim ve gaybî bir inayet eline kalır.

Bundan daha kötüsü ise; insanoğlu içine daldığı günahlarla, kendinden o denli uzaklaşır ki, his dünyasında en ufak bir kıpırdanma ve gönül âleminde en küçük bir duyarlılık kalmamış olmasına rağmen, o kendinde olup biten bu kadar değişikliklerden habersiz ve ruhundan kopan feryatlara karşı alâkasızdır.

Bütün bunlardan daha büyük bir günah vardır ki; o da insanın yaptığını günah bilmemesi, dolayısıyla da tövbeye yönelmemesidir. İlahi divanda, yüce Allah karşısında affı kabil olmayan tek günah varsa, işte o da budur: Günahın günah olduğunu bilmeme, günahtan ürpermeme, günahı küçük sayıp, tövbe etmeme...

Öyleyse sürekli tövbe etmeliyiz çünkü günahlar tövbe ile silinmezse kalbin ölümüyle sonuçlanır. Nasıl tövbe etmemiz gerektiğini de yine Hz. Ali (a.s) Kumeyl ile yaptığı bir konuşmada bizlere şöyle buyurmaktadır:

"Ey Kumeyl! Mağfiret dilemenin haddi tövbedir ve tövbe sadece kulun günah işledikten sonra bir 'esteğfirullah' demesinden ibaret değildir; dil ve dudakları, hakikati peşinden getirmek kastıyla hareket ettirmek gerekir. Hakikat ise, kalple tasdik etmek (samimi bir kalple mağfiret dilemek) ve mağfiret dilediği günahı tekrarlamamaya karar vermektir. Mağfiret dilemek de altı mananın gerçekleşmesiyle olur:

1- Geçmişte işlemiş olduğu günahlardan dolayı pişmanlık duymak.

2- Günahı, ebedi olarak terk etmeye karar vermek.

3- Kul haklarını eda etmek.

4- Allah'ın hakkını eda etmek.

5- Günahlarla oluşan bedeni sadece helâlarla yeniden oluşturmak.

6- Bedene ve nefsine günahın hoşluğunu tattırdığı gibi ibadetin zorluğunu da tattırmak."